Cela #5

Czuła się okropnie. Jakby wypiła za dużo. O wiele za dużo. Bogowie, co się działo? Uch... Nie otwierając powiek, uniosła rękę do głowy, aby rozmasować skroń. Może to trochę pomoże się skupić? Chłód podłogi był tak przyjemnie kojący... A jakby tak zasnąć jeszcze na chwilę nie przejmując się tym wszystkim? W końcu czym miała się przejmować? Gdzieś obok musiała być Chey. Ona nie da jej zrobić krzywdy. Kap, kap, kap... Nie no, kurwa, bardziej irytującego dźwięku nie dało się znaleźć? Cholery szło od tego dostać od tego kapania.
- Kurwa... Co jest...? - mruknęła do siebie, uchylając powieki i powoli się podnosząc. Rozejrzała się po pomieszczeniu. Ta, ewidentnie nie było to miejsce, w którym chciałaby się obudzić. Co to za miejsce? Czemu tu była? Gdzie była do cholery Chey? Uch, nie ważne. Musiała się stąd wydostać i znaleźć swoją ukochaną. Wstała i już chciała rozerwać karaty, a tu nic. Szarpnęła je kilka razy. Nic. Co jest?! Zmarszczyła czoło, ściągnęła brwi. Spróbowała wytworzyć w dłoni ładunek elektryczny. Nic. Lekko spanikowała. Co jest?? Rozejrzała się po pokoju. Zobaczyła wyżłobienie w podłodze, do którego podeszła. W podłogowej misce była jakaś ciecz. Alex nie dotknęła jej, mając już jakieś podejrzenia co do tego. Zanim zdążyła zastanowić się co zrobić dalej, pomieszczenie przedarł głos, a następnie krzyki. Nie ułatwiło to niczego, ale nie miała zamiaru się poddać. Jej wzrok znów zaczął chodzić po pomieszczeniu. Yay! Znalazła. Zaraz podbiegła po pręt, aby spróbować nim jak najszybciej wyjąć nim słoik, kucając przy betonowej misie.

Mądrym wyjściem było nie ruszanie cieczy, zwłaszcza tak żrącej. Wyciąganie słoika prętem było nadwyraz ryzykowne i niemal wszystko się zepsuło. Klucz prawie wpadł do środka, wypadając ze słoika. Niemniej jednak, udało się go wyciągnąć. To były dosłownie milimetry zanim wpadł do cieczy, ale jako najemnik, Alex mogła się pochwalić wyjątkową zręcznością. Zapach świeżo koszonej trawy się nasilił i dopiero teraz mogła zauważyć przy samym kluczu przywiązany do niego palec. Zapach był niczym innym jak smrodem rozkładającego się ciała. Za mocno jednak był odczuwalny aby mógł pochodzić właśnie stąd.
- Mama mówiła, że źle się czuje. Tego dnia nie wróciła do domu.-Głos dziewczynki był spokojniejszy, jakby coś komuś opowiadała o postaciach z bajki. Gdzieś w tle słychać było męskie głosy. Nawet padły słowa "dziewczynka jest na przesłuchaniu". Taśma musiała więc pochodzić właśnie z niego. Wydobycie klucza jednak to nie wszystko. Krata nadal jest zamknięta, może pora wyjść?


Do ekwipunku Alex wchodzi:
○ Pręt zbrojeniowy
○ Klucz do celi

Huh, tak, to było dość ryzykowne zagranie z jej strony. Czuła ten nerwowy pot na czole, który powolnie spływał po jej skórze. Lekką niezdarność dłoni oraz pręta. Ba, już myślała, że będzie po wszystkim i będzie musiała na biegu i mocno improwizować. Cóż, nie miała w końcu zbyt wielu przedmiotów w tej klatce... To mogłoby być cholernie trudne zadanie. Na całe szczęście się udało, a Amerykanka szybko się wzięła za wygrzebanie swojej zdobyczy ze słoika. Trochę tego pożałowała... Przewróciła słoik za pomocą  prętu, a zaraz z niego wypadł klucz oraz... palec. Stanęła ciut szokowana tym wszystkim. Co to miało znaczyć? To jakiś głupi żart czy jak? Nie... To nie mógłby być żart... Uch. Postanowiła, nie dotykając tego cholernego palucha gołymi rękoma, zdobyć klucz i otworzyć swoją cele. Na całe szczęście znalazła w kieszeni spodni chusteczkę higieniczną i dzięki temu mogła przez nią w miarę bezpiecznie złapała przedmiot, by móc otworzyć drzwi.
- Kurwa, wyłącz to pojebańcu! Niech ja cię tylko znajdę, skurwielu, to poczujesz kij od mopa głęboko w swoim zawszonym tyłku! - wrzasnęła, będąc już ewidentnie zirytowana tym wszystkim. Zdenerwowanie mieszało się ze strachem o ukochaną. Tak, była gotowa zrobić sporo, aby dostać się do swojej Chey.