Markowy sklep

Jeden z wielu sklepów znanej firmy, umiejscowiony właśnie na często odwiedzanej przez turystów ulicy Nowego Jorku. Znajduje się tutaj wszystko, od torebek i butów aż po kreacje wieczorowe czy nawet ślubne. Można też znaleźć tu niewielki dział z biżuterią czy też dodatkami do ubrań.

Od pojawiania się w tym żałosny, pełnym bohaterów świecie, Rosalie czuła nieustannie wściekłość której nie umiała zrozumieć. Nie chodziło już tylko o to gdzie się znalazła i po co, ale przede wszystkim o tę wiarę w cholernych herosów, którzy byli na każde wezwanie aby uratować dzień. Żałosne. Ona sama miała znacznie ciekawsze rzeczy do roboty jak obserwowanie tej nadziei, która zostaje matką głupich szybciej niż powinna. Między innymi: znowu zajęła się planami przejęcia świata. Tego potrzebowała i właściwie dało jej to pewny spokój. Zburzony brutalnie przez głupich agentów, po których zostało niewiele ponad kości, kiedy spotkało ich spalanie zanim wyszła aby odpocząć. Gdzie mogła udać się sfrustrowana kobieta? Oczywiście, że do sklepu. Drogiego, ekskluzywnego sklepu, w którym mogła się zrelaksować, oglądając i przymierzając nowe stroje, zwłaszcza sukienki. Jakoś mało ich miała w tej szafie w HYDRZE.
- Wyjątkowa okazja? - Uśmiechnęła się lekko do kobiety, która najwyraźniej szukała czegoś na ślub. Nawet taka psychopatka jak Deathstorm musiała przyznać, że śluby są bajeczne. A nowe znajomości zawsze mogą się przydać.

Przygotowania do ŚLUBU szły pełną parą. Zaczęli już rozglądać się za miejscem na wesele, kościołem, tworzyć listę gości, wszystko zapowiadało się cudownie, ten dzień miał być najpiękniejszym w ich życiu i nic nie mogło się zepsuć. Ekscytowała się tym, jak mała dziewczynka, ale pod tą euforią, czuła stres. Że coś pójdzie nie tak, że ona coś zepsuje, że powie coś źle. Denerwowanie się tym, szczególnie że jeszcze trochę zostało do ślubu, było dość głupie, ale nie potrafiła tego opanować.
Obejrzała się na kobietę stojącą obok, kiedy ta ją zagadnęła i odwzajemniła uśmiech.
— Nawet bardzo, wychodzę niedługo za mąż — powiedziała, nie mogąc pohamować optymizmu w głosie. Samo wspomnienie nadchodzącego wydarzenia przypominało jej piękne oświadczyny i wszystkie te sprawy.
Przeglądała akurat sukienki ślubne, nie te właściwe, ozdobne, niewygodne i oszałamiająco piękne, lecz te wygodniejsze, lecz równie ładne na dalszą część imprezy, aby nie musieć całą noc paradować w ograniczającej ruchy sukni godnej samej królowej. Zdążyła już przejrzeć kilka sklepów tego dnia, ale nie natrafiła jak na razie na tę jedyną, idealną.

Śluby miały w sobie magię, a zwłaszcza takie śluby kiedy patrzył na ciebie cały świat, który wcześniej rzuciłaś na kolana. Niemniej jednak, okazja faktycznie była wyjątkowa, musiała to przyznać. Uśmiechnęła się zdecydowanie piękniej niż wcześniej i zerknęła na sukienkę jaką oglądała jej rozmówczyni.
- Twój wybranek musi być wyjątkowym szczęściarzem, widać że ci na nim zależy. - Oczywiście, że nie miała na myśli tylko sukienki. Patrzyła na całokształt. Kobieta wydawała się szczęśliwa, rozpromieniona, przejęta ślubem. Czy ona też tak wyglądała te kilka lat...później, biorąc pod uwagę zależność czasu? Jak dziwnie było istnieć ze świadomością, że właściwie...Jeszcze jej nie ma na świecie. W końcu, miała się urodzić dopiero za rok i to na zupełnie innej Ziemi. Fascynujące.
- Gdzie moje maniery. Rosalie. - Zasmiała się cicho i wyciągnęła w jej stronę rękę. Miała świadomość że ma cieplejsze ręce niż normalny człowiek, ale przecież nikt nie zwracał uwagi na takie rzeczy.

Zostawiła sukienkę i poświęciła uwagę całkowicie kobiecie stojącej obok.
— Z nas dwojga to chyba ja miałam więcej szczęścia, ale mój narzeczony też nie narzeka — odpowiedziała, akcentując to tak, żeby zabrzmiało nie do końca poważnie, choć w rzeczywistości faktycznie miała wątpliwości, czy to przypadkiem nie ona zyskiwała więcej. Barry wydawał jej się praktycznie bez wad, kiedy siebie nie raz i nie dwa łapała na różnych irracjonalnych schizach, obsesjach czy przesadzaniu z wieloma rzeczami. Nie potrafiła nad tym jednakże zapanować, to przychodziło jej tak naturalnie, że nie widziała w tym często nic nadzwyczajnego i dopiero po czasie orientowała się, że robiła problemy… z niczego właściwie.
Zwolniła na chwilę ruchy wokół nich, włącznie z samą Deathstorm, niemal niezauważalnie, żeby przyjrzeć się kobiecie. Miała to w zwyczaju, kiedy spotykała nowych ludzi. Korzystała z szansy, żeby rzucić niedyskretne spojrzenie, zaspokoić ciekawość i zaraz potem przywrócić wszystko do normalności.
— Iris. — Podała jej rękę, ale nie zwróciła uwagi na tę nadnaturalną temperaturę. — Szukasz czegoś konkretnego?