Korytarze

Wszystko wydawało się stabilne, a przynajmniej względnie. Chociaż tyle dobrego. Nie miała stąd jeszcze pewności, że to najniższe piętro, więc lepiej było dmuchać na zimne i obstawiać najgorszą opcję, żeby nagle nie było zaskoczenia, że jednak tak pięknie nie jest. To nie tak, że była pesymistką, jedynie realnie patrzyła na wszystko, woląc założyć najgorszą opcję, żeby potem ewentualnie się miło zaskoczyć. Albo zwyczajnie nie mieć niemiłej niespodzianki. Choć chyba to było w tym zawodzie częste, nawet z pełnym przygotowaniem.
Dobrze, że drzwi windy choć częściowo były otwarte, więc wyjście nie było jakimś problemem. Była dosyć drobna, nawet pomijając swój wzrost, i potrafiła się wszędzie prześlizgnąć. Nie bez powodu swój pseudonim miała po pająku, trochę w rzeczywistości takim była. Otaczająca cisza ją trochę niepokoiła. Rozejrzała się, próbując cokolwiek namierzyć, jakieś ewentualne niebezpieczeństwo, którego się obawiała.
- Czy ktoś mnie słyszy? Dotarłam na dół - odezwała się cicho do komunikatora, sprawdzając czy ma w ogóle połączenie. Z tym sprzętem nigdy nie było pewności, a w podziemiach wszystko było możliwe, a już szczególnie w Sześcianie. Po cichu miała nadzieję, że ktoś się odezwie, bo inaczej sprawy mogą się skomplikować. Zwłaszcza, że była tu sama i w każdej chwili mogło coś na nią wyskoczyć. Właśnie dlatego wolała nie podnosić głosu, choć przy otaczającej ją ciszy, można ją było pewnie całkiem nieźle usłyszeć.

Jakie szczęście, że nie musimy jeszcze przechodzić przez całą walkę. Wszyscy chcą już to skończyć… Wracając jednak do meritum sprawy!
Dobrze, że wszystko skończyło się szczęśliwie, zamiast jakiegoś niecelnego strzału, co by tylko wydłużył wszystko niepotrzebnie. Na coś ta 5 w celności się przydaje. W każdym razie! Trzeba jakoś wydłużyć post, co nie? Widząc, że jej sztuczka zadziałała, Natasha opuściła broń, chociaż jeszcze wolała ją mieć pod ręką, gdyby jednak musiała jej ponownie użyć szybko. Chociaż może w przypadku Bambino o szybkości nie można było mówić… ale nieważne! Przyglądała się reszcie grupy, czekając na to, co powinna robić dalej, kiedy w końcu zeskoczył do niej Samson.
Spojrzała na niego, po czym jeszcze rzuciła wzrokiem na pozostałą trójkę, która zaczęła się ulatniać. W końcu z powrotem patrząc na Samsona, skinęła głową i nie zastanawiając się dłużej, ruszyła za nim, starając się obserwować sytuację. Z jednej strony była wdzięczna, że byli już tylko we dwójkę, to pozwalało na więcej rzeczy i w dodatku było to już bardziej w jej stylu, z drugiej, byli sami przeciwko zdecydowanie większej grupie. Mogła mieć tylko nadzieję, że MG dalej będzie łaskawy wszystko zakończy się dobrze i jak najszybciej.