Vendetta [Tony, Tasha i Wanda]

Tak właściwie to dzień wcale nie był taki nietypowy, nawet kiedy nastąpił wybuch. Takie sytuacje w Nowym Jorku działy się już chyba co tydzień, czasami z dodatkową dawką kosmitów, więc bardziej to spokój na ulicach był dziwny. Tym bardziej dla kogoś z TARCZY. Człowiek po wodującym Helicarrierze, atakujących kosmitach i innych dziwactwach przyzwyczajał się do atakowanego miasta, po prostu robiąc co trzeba, nawet jeśli nie było się wielkim superbohaterem, o którym wiedziała cała ludzkość, z której część cię wychwalała, a druga chciała twojej śmierci. Normalna sprawa.
Nie potrzeba było dużo czasu, żeby ktoś z TARCZY zjawił się na miejscu (czujne oko Fury’ego obserwuje wszystko) i tym kimś była Natasha Romanoff, która miała zająć się przestępcą. Podczas gdy jedni pławili się w świetle reflektorów, inni musieli zajmować się brudną robotą, zostając w cieniu. Nie żeby Natashy to przeszkadzało. Nie chciała być na miejscu Tony’ego, występując przed kamerami. Te nie tylko ją krępowały, ale też wolała żyć dalej w ukryciu. Niech Stark sobie zbiera wszelkie pochwały, jej to nie przeszkadzało, a nawet przyzwyczaiła się do tego, że musi sprzątać po innych. Faceci…
Wywróciła oczami na popisy Starka. Oczywiście, że zwykłe zajęcie się przestępcą nie wchodziło w grę. Dobrze, że w ogóle go złapał, bo tym bardziej musiałaby ratować sytuację (choć miałaby okazję go ochrzanić za to, nie żeby i tak tego nie planowała, a ten pewnie i tak dalej będzie robił wszystko po swojemu). Teraz był czas na nią, żeby odstawić przestępcę do więzienia. Musiała przyznać, że przynajmniej odwracał uwagę sobą od niej i nie musiała się bawić z odganianiem fotoreporterów. Tych nie znosiła.

O ile samo łapanie zbirów, przez Tony’ego, Natashy nie przeszkadzało, tak już fakt, że potem musieli się zajmować pojmaniem ich, bo Stark koniecznie chciał pobłyszczeć przed kamerami, był bardziej problematyczny dla niej. Nawet bardzo. Zawsze musieli sprzątać po nim i jeszcze często nie było to tylko zajęcie się tym kogo złapał, ale też naprawa czegokolwiek, co zdążył po drodze rozwalić. Tym razem wyglądało na to, że wszystko poszło dosyć gładko, ale i tak nie zamierzała być pobłażliwa wobec jego zachowania. Szkoda tylko, że to i tak nic nie da.
Natasha rozmawiała z innym agentem, kiedy Stark postanowił skupić uwagę całej tej ciekawskiej zgrai też na niej. Zamorduje go jeszcze za to. Póki co kazała agentowi odprowadzić zbira do quinjetu, a sama zwróciła się ku Tony’emu, krzyżując ręce na piersiach. Z jej twarzy nie trudno było wyczytać dezaprobatę połączoną ze wściekłością. Czyli standardowy wyraz twarzy, który przybierała w obecności Starka.
- Gdybyś łaskawie posprzątał chociaż po sobie to nie byłoby mnie tutaj. Ewentualnie dał się nam zająć tym całkowicie - warknęła na niego. Rozejrzała się po otaczających ich ludziach, którzy jej niesamowicie przeszkadzali. - Jeśli ci się zebrało na pogawędki, może jednak moglibyśmy być z dala od tego tłumu - syknęła, mając nadzieję, że albo się stąd wyniosą, albo pozbędzie się tłumu. Ale na co ona liczyła. Przecież to był Tony Stark. Oczywiście, że będzie się pławił w blasku reflektorów. Czemu akurat ona musiała to znosić?

Mógłby wymyślić, jak w strój wpasować kilka par kajdanek, aby ułatwić zadanie Tarczy, ale raczej po walce z nim przestępcy nie myśleli za bardzo o ucieczce, bo byli zbyt fioletowi… A to że robił przy tym sporo bałaganu? Cóż, najważniejsze było złapać przestępcę, nie? A przy okazji zrobienie widowiskowego show czasami wiązało się z niewielkimi zniszczeniami. Ale żadnemu postronnemu cywilowi nie działa się krzywda! To chyba powinno też być ważne. Jeśli dla Tashy był problematyczny, to on uważał Tarczę za zbędną, bo bez jego dawania im zajęcia mogliby w ogóle nie istniej. Podatki wielu ludzi szły by na o wiele lepsze cele!
Jak się domyślał, nim jeszcze Wdowa skierowała na niego to mordercze spojrzenie, nie zaskarbił sobie jej przychylności tym skupieniem na niej ciekawskiego oka kamery. Cóż, patrzenie jednak na wściekłą jak osa rudą było jedynie przyjemnością. Niemal wewnątrz skręcał się ze śmiechu widząc jej oczy pełne dezaprobaty i wściekłości. Naprawdę powinien dorosnąć, a nie zajmować się tak głupimi żartami. No ale na nieszczęście dla Tasi ten dzień jego dojrzałości pod tym względem jeszcze nie nastał i musiała cieszyć się obecnością jego, jak i kamer oraz gapiów.
- Ciebie także cudownie widzieć! – powiedział promieniejąc entuzjazmem, niczym nie zrażony jej oziębłym tonem, chociaż nie była to niewinna radość. Raczej bezczelna słodycz psująca zęby i przyprawiająca o cukrzycę. No i w przeciwieństwie do innych bohaterów, Starka było po prostu stać na tę bucere. – Oj daj spokój… Gdybym wam go zostawił, to w życiu byście go nie złapali. – odparł na jej pierwsze zarzuty z całkowitą pewnością. W końcu co ta Tarcza miała? No, na pewno nie miała Niesamowitego Iron Mana! - A gdybym nie pozwalał wam sprzątać, to by wam się za bardzo nudziło i jeszcze by was rozwiązali czy cos… - dodał przejęty losem organizacji, chociaż teatralny wyraz twarzy niemal krzyczał, jak bardzo by się tym nie przejął. – A uwierz, ja bym cię znów na swoją sekretarkę nie przyjął. – dodał już całkowicie poważniejąc po czym spojrzał na tłum i znów na zmieszaną nim Natashę. Machnął ręką i odwrócił się do ludzi rozganiając ich.
- No już, koniec tego dobrego. Teraz czas na państwowe sprawy, które są zbyt tajne dla ludzi nie związanych z wojskiem. No, chyba że mowa o najlepszym konsultancje Tarczy, czyli mnie! – oczywiście musiał dodać komplementy dla swojej osoby, a jeśli kogoś nie przekonało pokojowe oddelegowanie, to gdzieś w tle nadal krążyli uzbrojeni Tarczownicy, którzy mogliby niezbyt miło pozbyć się gawiedzi, a tego nikt ze zwykłych przechodniów ryzykować już nie chciał.
- Nie musisz się martwić, wyglądasz zjawiskowo nawet w kamerach. – zapewnił ją, odwracając się do niej, kiedy ludzie już się rozeszli zostawiając ich samych.