Córeczka tatusia

Imię/Imiona i Nazwisko: X-23

Płeć: Kobieta

Wiek i Data Narodzin: 22 kwietnia 2002, 13 lat

Pochodzenie: Zadupie w Meksyku, ale z genów to Kanadyjka!

Rasa: mutant

Profesja: uczennica X-mansion

Wzrost:122 cm

Waga: 25 kg

Pseudonim/Tajna Tożsamość: Laura Kinney

Jawność Tożsamości: tajna

Przynależność: w przyszłości będę X-Menem!

Słabości:

~ broń z adamantium,

~ ataki magnetyczne,

~ nie jest odporna na żadną formę ataku, po prostu ma silny czynnik gojący,

~ słodycze,

~ kolorowe T-shirty,

~ nienawidzi miejsc kojarzących się z miejscem w którym się wychowała, jest dużo bardziej nerwowa we wszelkich szpitalach, laboratoriach i sterylnych, białych zakładach,

~ Trigger 42 - substancja, dzięki której można kontrolować Laurę, substytut szału Logana,

~ PTSD - każdy gwałtowniejszy ruch, obcy dźwięk, wybuch czy cokolwiek innego wywołują w niej natychmiastową reakcję gotowości do obrony,

~ częściowy analfabetyzm - rozumie dwa języki, ale ciężko jej idzie z pisaniem i czytaniem,

~ koszmary - podświadomość lubi jej przypominać o zamordowanych ludziach,

~ niechęć do zabijania - Laura nie chce zabijać i jeśli nie zostanie postawiona pod ścianą lub zaatakowana, nie będzie chciała zabić,

~ instynkt - dochodzi do głosu w momencie, gdy dziewczynka jest zagrożona i podczas walki zapomina o wszystkim aby tylko przetrwać,

~ wyrzuty sumienia - choć mówi sobie, że wszyscy których zabiła to byli "źli ludzie", wciąż prześladuje ją to w snach i na jawie, szczególnie gdy ktoś o tym mówi,

~ lekkość - Laura nie jest ciężka, więc silniejszy przeciwnik może łatwo ją odrzucić o ile ona nie wczepi się już mu pazurami w gardło,

~ tłum - radzi sobie z tym coraz lepiej, ale szczerze przerażają ją ogromne masy ludzkie i czuje się w niej zagubiona i ciągle zagrożona, woli unikać,


Fizjonomia:Laura jest całkiem urodziwą dziewczynką. Jest całkiem niska i wydaje się normalna, póki nie dotknie się jej ciała. Wtedy można wyczuć, że ciało Laury jest bardzo mocno umięśnione jak na jej wiek, w wyniku treningów do których była zmuszana.
Twarz dziewczynki jest w kształcie serca, z ostatnimi śladami dziecięcej pulchności na policzkach. Czarne włosy, dość cienkie i łamliwe przez ciągły stres, sięgają jej do łopatek, a grzywka niejednokrotnie wpada jej do oczu, przez co ma nawyk ciągłego poprawiania jej.
Jedynym miejscem całkowicie pozbawionym uroku są jej oczy. Przenikliwe, ciemnozielone pokazują całemu światu, że nie posiada typowej dla dzieci tarczy nieświadomości. Wiecznie czujne, gotowe w każdej chwili błysnąć groźbą, gdy wyciąga pazury aby zamordować swojego nowego wroga.
Usta ma wąskie, drobne o lekko różowej barwie, ale zwykle przybiera minę jak najbardziej obojętną, choć już kąciki mają tendencję do opadania do dołu, sugerując, że właścicielka nie ma w zwyczaju nadużywać uśmiechu. Co najwyżej groźnie szczerzy kły.
Ubiera się w to co dostanie, choć szczerze nienawidzi typowo szpitalnych ubrań. Aktualnie nosi stary, powyciągany niebieski T-shirt na którym ktoś zamieścił obrazek tęczy i kucyka, przez pranie już odłażącego płatami, trochę przyduże jeansy które tylko pasek utrzymuje na miejscu i mocne, brązowe buty, jedyny warty uwagi element. Niestety, z przodu mają dziurę dzięki którym może wysuwać swoje trzecie ostrze.


Cechy Charakteru: "Nie jestem X-23. Nie jestem twoim eksperymentem. Nie jestem twoją pieprzoną własnością. Jesteś ostatnią osobą, która może mnie posiadać. Nikt mnie nie może posiadać! Nie jestem rzeczą. Jestem Laura Kinney! Córka Sarah i Logana. Jestem Wolverine!"

Laura od zawsze była traktowana jako przedmiot. Nic z resztą dziwnego, skoro została stworzona jako projekt rządowy, mający być po prostu bronią. Wychowana w zamknięciu, poddana tresurze, bliżej jej do dzikiego zwierzęcia niż człowieka. Reaguje agresją kiedy tylko poczuje się zagrożona.
Mimo tego, X-23 pozostaje tylko i aż dzieckiem. Bardzo źle znosi samotność i odczłowieczenie. Ciągle marzy o tym, że będzie traktowana na równi z innymi i doczeka się normalnej, prawdziwej rodziny. Lubi śmieszne, kolorowe i słodkie rzeczy.
Poznawanie świata jest dla niej naprawdę przyjemne, choć podchodzi do niego ostrożnie i z rezerwą. Jej myśli często krążą w okół potencjalnego niebezpieczeństwa jakie może kryć się w okół niej.
Mimo, że tłumaczy sobie że robiła to z przymusu, wciąż czuje się winna dokonanych zbrodni. Ale wie, że nie ma już jak odpokutować swoich zbrodni i w dalszym ciągu będzie ją to męczyć.
Mocno zagubiona w obcym dla siebie świecie. Jednego jest pewna - nie chce już nigdy więcej zabijać i pragnie życia z dala od tego wszystkiego.
Aktualnie powoli uczy się obcować z innymi i nie reagować tak gwałtownie na zmiany w otoczeniu. Chce za wszelką cenę udowodnić innym oraz przede wszystkim sobie, że wszystko co przeszła jest zamkniętym rozdziałem. Ale wie, że od przeszłości tak szybko nie ucieknie i ta tylko czeka by ponownie zatopić w niej kły.



Akta Biograficzne:Laura urodziła się... wróć. Laura została stworzona w laboratorium położonym w Meksyku, jednak bez dokładniejszej lokalizacji.
Była jednym z kilkorga mutantów, stworzonych przez rząd z DNA zdobytych na znanych im mutantach. Genetyczna córka Wolverine'a odkąd tylko zaczęła mutować była poddawana trudnemu treningowi mającemu naprawić błędy w pierwszej wersji z Loganem w roli głównej.
Przez to, że traktowano ją przedmiotowo jak resztę mutantów, miała złą kondycję psychiczną. Często przesadnie agresywna, lub mająca typowo depresyjne myśli, próbująca się ranić lub okaleczać, co nie do końca działało przy jej regeneracji.
Pomocną dłoń wyciągnęła opiekunka i pielęgniarka, Sarah Kinney, która zaczęła dyskretnie wychowywać małą. Opowiadała jej przy tym o wspaniałym miejscu, gdzie mutanci żyją w spokoju, korzystając z komiksu.
W momencie gdy zdecydowano zamknąć projekt i uśpić dzieci opiekunki zdecydowały się zabrać jak najwięcej się da z tego strasznego miejsca. To właśnie Sarah uratowała Laurę.
Była dla niej jak druga matka i dziewczynka nigdy nie zapomni jej tego poświęcenia. Niestety... w wyniku wypadków, Sarah została zamordowana, a dziewczynka cudem uciekła. Teraz pozostało jej tylko odszukać to jedno, niesamowite miejsce... nazwane Instytutem.



Siła: 1/2/7 - 20 kg
Szybkość: 2/3/10 - 15 km/h
Zręczność: 3/4/6
Wytrzymałość: 2/3/8
Zdolności Bojowe: 3/6/6
Regeneracja: 7/7/8
Celność: 2/4/6
Inteligencja: 3/3/5


Broń: Para adamantiowych ostrzy w dłoniach oraz po jednym na stopę.

Pancerz: oczojebny, żółto-czarny kostium cywilne ubrania

Plecak/Ekwipunek Podręczny:
Zielony plecaczek:
- komiksy o X-Menach,
- raporty medyczne o niej i innych mutantach,
- cukierki,
- zdjęcie Logana z projektu Weapon X,

Przechowalnia: Brak

Lokum: Pokój w Instytucie (dzielony z Kitty Pride)

Środek Transportu: Nogi!

Pieniądze: Może dostaje czasem kieszonkowe? *słodkie spojrzenie na Profesora X




~ dodatkowe pazury pokryte adamantuium: po parze wysuwanych z między knykci dłoni oraz jedno w każdej stopie. Przy wysuwaniu ich usztywniają jej się przedramiona i dłonie, oraz stopa,
Opanowanie mocy: 3/5/5

~ czynnik gojący pozwala jej zagoić wręcz natychmiast każdą otrzymaną ranę, odtwarzać narządy wewnętrzne i "przyszywać" odcięte kończyny oraz neutralizować toksyny, choć jest wciąż podatna na silniejszą dawkę różnych otępiaczy. Blizny odpowiadają jej stanu psychicznemu, są widoczne wtedy gdy Laura czuje się po prostu źle,

~ wyostrzone zmysły przez które może być porównywana z niektórymi zwierzętami. Posiada na tyle silny wzrok by widzieć w całkowitej ciemności, jest w stanie usłyszeć dźwięki niesłyszalne dla ludzkiego ucha i z dużo dalszej odległości niż normalni ludzie, potrafi tropić przy użyciu węchu, nawet jeśli zapach został zatuszowany naturalnymi czynnikami jak np. pogoda,

~ dopiero po 24 godzinach jej organizm będzie okazywał poważniejsze skutki zmęczenia,

~ długowieczność,

~ zwiększona szybkość i siła, choć obie kwestie wymagają wyćwiczenia,


~ zna hiszpański oraz angielski, ale w tym drugim mówi z silnym akcentem,

~ biegle posługuje się mapą,

~ przeszkolenie bojowe w warunkach laboratoryjnych i trochę normalnych starć,

~ umie jako tako prowadzić samochód!



~ swego czasu chciała popełnić samobójstwo, ale jej się nie udało,

Chyba wszystko jest w porządku, więc...