Laboratoria

Widok nie napawał go zbyt dużym optymizmem, lub raczej podnosił mu procentowo pewność, że tutaj dopiero zaczną się kłopoty i nie będzie już tak łatwo. Przez chwilę zastanawiał się, czy jednak nie wrócić do swojej zmniejszonej formy i dzięki temu nie czuć nieprzyjemnie zaciskających się wokół niego pnączy i innego rodzaju roślinności. Nawet jeśli na chwilę obecną to były tylko nieprzyjemne uczucia z powodu takiego otoczenia, to tak dzika roślinność nie mogła być wynikiem nie przycinania jej przez Tarczowego ogrodnika, więc i lada chwila mogła z przyjemnością wciągnąć go jako nawóz. A tym razem niewielki rozmiar działałby tylko na jego niekorzyść. Musiał więc zdecydowanie iść przed siebie przyglądając się jednak czy otarcia o liście i inne gałęzie nie zostawiają na pancerzu niepokojących śladów. Zatrzymał się dopiero słysząc szept, który pancerz wyłapał wyraźnie i spiął się. Nadal miał opuszczone dłonie, ale gotowy był porazić najbliżej znajdującą się rzecz prądem, a roślinność dobrze ją przewodzi. Nim komputer podał mu informacje o osobie, sam połączył szybko fakty i doszedł do konkluzji, że musi to być Vista. Spojrzał w bok, gdzie ekran wyświetlił mu bardziej dokładne informacje o kobiecie. Najwyraźniej nie przepadała za Hulkiem…
- Nie. – odpowiedział krótko wcale nie mijając się z prawdą. Nim jednak dodał kolejne wyjaśnienia drzwi za nimi się otworzyły z cichym sykiem i pojawiły się kolejne dwie osoby. Znani mu już łucznicy, którzy jednak szybko poradzili sobie z Madmanem.
- Za to oni są. – podpowiedział do swojej nowej, jak miał nadzieję, sojuszniczki mając przyciemnioną szybkę maski skierowaną na Arrow i Huntera.

Dzięki znegowaniu karty pułapki MG poprzez kartę odwrotności w postaci kreatywnego zapychacza, drużyna pierścienia dwójka łuczników mogła spokojnie dalej iść przed siebie. Spokój był oczywiście pojęciem względnym, bo nadal znajdowali się na terenie tego cholernego Sześcianu i choć byli blisko już zdobycia ostatniego elementu układanki, to oczywiście końca i tak nie było widać z powodu pojawienia się nowej postaci na scenie. Lub raczej dwóch, bo sceneria tego aktu wyglądała jak rodem zerżnięta z Batman i Robin, gdzie pojawia się Poison Ivy.
Co prawda Hunter doceniał każdy rodzaj walki i wiedział, że nie będzie to prosta sprawa, to jakoś naprawdę obszedłby się bez takich niespodzianek. Bo o ile zielona roślinność już mu mówiła z kim będą mieli do czynienia, tak pancerz o wiele bardziej widocznego człowieka nie mówił mu nic. Tarcza przynajmniej nie wspominała o nikim takim, więc skąd miał się ten ktoś wziąć?
- Na Punishera w czapce Świętego Mikołaja to mi nie wyglądasz. – zauważył trafnie od razu sięgając po elektryczną strzałę celując nią w niebiesko-czerwonego Iron Mana, ale jeszcze nie atakując. Choć jakoś nie podobało mu się „za to oni są” w kierunku jego i Felicity. To jakimś trafem zawsze brzmiało złowieszczo, albo po prostu naoglądał się za dużo filmów.
- A teraz zejdź nam z drogi. Trochę nam się śpieszy. – dodał już odzywając się wprost do mężczyzny mocniejszym, stanowczym tonem.

PS: Post tak zły, że klękajcie narody, ale jest.