[2014] Liberty Island

Wbrew pozorom, Hunterowi przede wszystkim zależało na ludziach. Nieważne jak duże miał ego i jak bardzo potrafił sfrustrować swoją pychą najbardziej cierpliwego anioła… Przede wszystkim chodziło mu o innych. Nie musiał więc tak naprawdę dostawać atencji, ani skupiać na sobie reflektorów. Wystarczyło by mógł pomagać, ale najbardziej pasowałoby mu wrócić do przyjaciół. Do świata, w którym może pomagać i ma do tego wszelkiego rodzaju ułatwienia, jak wsparcie Tarczy. I chociaż lubił się popisywać, to jako agentowi wprost odwrotnie zależało na „lubieniu” go pomimo bycia anonimowym.
Obdarzył Flasha jedynie godnym politowania spojrzeniem. Po pierwsze, nie on wymyślił taki opis grupy. To sami ludzie tak nazywali Avengers, i to jeszcze przed nastaniem kolejnych pokoleń. Brzmiało dumnie, ale jednocześnie odzwierciedlało to, kim byli naprawdę. Taka reputacja nie brała się znikąd i Mściciele mieli prawo tytułować się takimi honorami. Po drugie, o ile miał sporo dystansu do siebie i żarty z niego nawet czasem go bawiły, to Flash przekroczył granice obrażając przyjaciół łucznika. Postanowił jednak zachować dla siebie komentarz i skupił się na dalszej wypowiedzi.
- Na reszcie coś znajomego. I przyznam, że jeśli dyrektorem jest Nick Fury, to nawet nie będę zdziwiony. – W końcu to Odyn! Wszechojciec miał prawo robić, co tylko chciał i w jakiejkolwiek rzeczywistości chciał.

Na pierwszy rzut oka wydawał się typowym bohaterem, którego główną siłą napędową była popularność. Barry słyszał o takich. Głupie błędy, za duża brawura i wypadali z branży, a nieraz i spośród żywych. Przykre, zwłaszcza że większość dopiero dostała moce a już przez nie cierpiała. Tak to jednak jest na tym świecie. Nic nie jest za darmo.
Dla niego to brzmiało komicznie, zgodnie z tym co często powtarzał Joe: im więcej razy musisz podkreślać swoją "fajność" tym większa pewność, że taki fajny nie jesteś. On się z tym zgadzał, a biorąc pod uwagę że tutaj nikt nigdy o żadnych Avengers nie słyszał, brzmiało to jak brzmiało, mianowicie: jak random grupka bohaterów, którzy potrzebują rozpaczliwie dostać chociaż odrobinę elitarności, więc zostają gromadą dupków największych bohaterów czegoś tam. Ziemi, bodajże.
W jego świecie nie mieli takiego prawa. To nie ci cali Mściciele bronili Ziemi, tylko każdy bohater w pojedynkę. Już bardziej zcalona była S.H.I.E.L.D niż drużyna o której nikt nie słyszał. Może w świecie Huntera było inaczej, ale tu przede wszystkim działano solo.
Najpierw musiałby też ich obrazić. Nazwanie dupkiem kogoś,. Kto uważa się za takiego znowu wielkiego obrońcę i Bóg wie kogo, a nie istnieje tutaj... cóż, skąd miał wiedzieć czy to nie podrzędna grupa lokalna? Poza tym, kto normalny nazywa się z taką... pychą? To było jak machanie czerwoną płachtą przed nosem kosmicznych najeźdźców czy innych takich.
- Skoro u Ciebie istnieje TARCZA, to znasz pewno procedury. Najpierw raport, później pytania
- Nie odpowiedział nic na to o Nicku. Nie mógł, głównie dlatego że nadal nie był pewien łucznika, a poza tym, to zbyt niebezpieczne zdradzać kto szefuje w takiej agencji

I mówi to osoba w każdym odcinku nazywająca się „the fastest man alive”, a dostaje wpierdol od każdego bossa!
Głupcami byli ci, którzy wierzyli we wszystko, co widzą na pierwszy rzut oka. Błaźni, których nikt nie spodziewał się o atak mogli być najbardziej niebezpieczni, chociaż w tym przypadku najpewniej Nikolaja jedynie miłoby zaskoczył Flasha swoim poświęceniem. Na razie jednak do czynienia mieli jedynie z Harrym Potterem, przy którym dużym heroizmem nie trzeba było się wykazywać.
Nadal jednak speedster mógł się wykazać odrobiną empatii. Dla łucznika ci Avengersi byli czymś, co znał. Dla niego naprawdę byli największymi herosami Ziemi i to nie tylko ze względu na to, że do nich należał. Czego swoją drogą nie powiedział Flashowi. I może trudno postawić się na miejscu kogoś, kto wpadł do innego wymiaru, ale warto pomyśleć o tym, że ten ktoś właśnie stracił wszystko, co kochał, znał, lubił… Nawet jeśli trudno było to zauważyć po nim. Ale był agentem, nie mógł poddawać się słabościom. Zresztą nadal musiał myśleć pozytywnie, prawda? Na pewno jakoś mu się uda wrócić do domu.
Znajomość istnienia agencji nie sugerowała znajomości ich zasad postępowania. Chociaż akurat w tym przypadku znane były one na dość wysokim poziomie, czego jednak nie zdradził swojemu towarzyszowi. Lepiej było zostawić ważniejsze informacje dla kompetentniejszych osób. Skinął więc jedynie głową czekając na jak się domyślał transport więźnia i eskortę do odpowiednich osób, którym będzie mu dane się tłumaczyć.

W teorii Savitar to ja, więc zdarza mi się nawet być głównym bossem!
W tej chwili nic nie mogło zaskoczyć Flasha. Niczym by się nie przejął. Potrzebował odpocząć, coś zjeść i przede wszystkim się ogrzać. Jego strój nie gwarantował ciepła. Poza tym, zużył sporo energii na fazowanie a później regenerację. Nie miał jak postawić się na miejscu osoby z innego wymiaru, po pierwsze nie przeżył czegoś podobnego, a po drugie trudniej było mu czuć empatię, kiedy jego myśli już krążyły wokoło sali medycznej, w której pewno spędzi sporo czasu. Musiał w końcu dojść do siebie i nawet jeśli pod względem fizycznym wkrótce miało mu absolutnie nic nie być, musiał się rozgrzać i odpocząć.
Nie powiedział nic więcej do niego, skupiając się tylko i wyłącznie na krótkim komunikacie. Nie musieli długo czekać, aby pojawił się odpowiedni transport. Kilku agentów zabrało lwa oraz Pottera, kilku zajęło się Robinem, a sam Flash przyjął chętnie ofiarowany koc i zabrał się z agentami, żeby wrócić do bazy, zjeść coś na szybko i zameldować samemu Odynowi co się wydarzyło.

//ZT x2