Więzienna przebieralnia

//Sorry za poślizg, harówka była//
Nathan spokojnie obserwował okolicę. Pozwalał się "oprowadzić", zaprowadzić, zrobić to, co mu nakazywano. Miał podejście na zasadzie "Wypatrz okazję i ją wykorzystaj. Druga nie zdarzy się zbyt prędko". Ponadto mogli go pozbawić mieczy, run oraz ubrań. Póki miał swoją magię, mógł uciec.
Dlatego posłusznie najpierw zdjął płaszcz. Następnie koszulę i zaczął zdejmować buty. Stanął obok nich i zsunął z siebie spodnie. Krzywo co prawda patrzył na pomarańczowy uniform, ale nie ma innego wyjścia. W końcu albo to, albo wojna ze wszystkimi. A bez płaszcza, mieczy i run był nikim. Nie stawiłby czoła armii Przebrał się dosyć szybko i nałożył na siebie uniform. Spoglądał neutralnie przed siebie z miną znudzonego życiem człowieka. No nie ma co kryć, znudzony miał być pełne prawo. Normalnie bawiłby się jakąś monetą lub innym szajsiwem, jednak teraz tego nie miał. Miał jednak odrobinę szczęścia, gdyż dalej pamiętał formułę zaklęć ofensywnych. W razie czego nie był bezbronny. Grunt to nie podnosić mydła, jak głosi słynne zdanie odnośnie więzień

Zatrzymał wzrok na robocie. Widząc zabierany swój sprzęt, spoglądał na niego ze smutkiem. Przez moment rozważał nawet jego odzyskanie siłą, jednak odrzucił tą myśl.
-Ma być nienaruszony-Powiedział Renko, spoglądając nieprzychylnie na maszynę która kazała mu oddać naszyjnik. Skazywał samego siebie na trudności, ale jak mawiają, czasem trzeba dać się złapać, by mieć możliwość. Na szczęście miał w pamięci parę zaklęć... aczkolwiek bez notesu nie był to potężny arsenał. Z runą i notesem, mógłby wywołać trzęsienie ziemi zdolne zburzyć ten budynek w pył.
Natomiast widok ludzi w więzieniu, spowodował, iż anioł zacinął pięści. Gdyby ktoś na niego spojrzał w tej chwili, mógłby zauważyć delikatny wzrost temperatury w jego dłoniach. Zaraz jednak powróciły do normalnej temperatury. Nie rozpęta burzy ognistej. Był natomiast ciekaw, jak wielu z nich tutaj musi zostać zabitych za swe czyny. I jak wielu go rozpozna i postanowi dokonać zemsty. To będzie idealna okazja, by go zabić.

Renko nieufnie obserwował całą okolicę, patrząc uważnie po korytarzu. Czy szukał czegoś konkretnego? Nie. Po prostu wolał mieć każdy szczegół na oku. O, luźny panel. Można go wykorzystać w celu ucieczki.
Niczym zrządzenie losu, zgasło światło.
Idealnie. Srebrnowłosy tylko się uśmiechnął. Musiał odzyskać sprzęt, ale teraz...
Podbiegł skuty do pierwszego robota i położył dłonie na korpusie. Skupił swoją energię i przyłożył ją do korpusu robota. Temperatura w dłoniach znowu wzrosła, gdy padło polecenie
-De uri-Padł nakaz. Popchnął robota naprzód, powalając wyłączoną machinę na ziemię, jeśli już nie leżała. Proste zaklęcie z magii ognia, którego sztuczka polegała na zmianie temperatury obudowy obiektu. Nie płonął, on był nienaruszony z zewnątrz. Układy na pewno nie będą teraz działaś sprawnie, jeśli podda się je temperaturze trzystu stopni Celsjusza. A na pewno nie będzie 100% tak samo dobrze działał. To samo uczynił z drugą maszyną, wypowiadając ponownie te same słowa.
Jedyny problem stanowiły miecze. Ale je akurat nie będzie zbyt trudno znaleźć. Takie rzeczy nigdy nie giną, zawsze pojawiają się plotki. A potem po nitce do kłębka, aż znajdzie się obiekt zainteresowania. W tym przypadku miecze.
Ruszył w stronę przebieralni, nie namyślając się zbyt długo. Decyzję podjął natychmiast. Ich dopadnie prędzej lub później. Okazja do ucieczki już niekoniecznie. Dlatego biegł do przebieralni, skupiając się ponownie magicznie. Będzie trudniej, gdyż teraz miał do rozpalenia więcej materiału. I musi uważać, by nie zostać samemu poparzonym
-Flamma consumpsit-Nakazał kajdankom. Biegł dalej naprzód do przebieralni. Równocześnie skupiał się na przepaleniu kajdanek, by uzyskać większe możliwości magiczne. Wyższe zaklęcia wymagały poruszania ciałem... Nie u Strange'a, ale on był doktorem bez tysiąc lat doświadczenia

Ból. To fascynujące jak ożywasz, gdy poczujesz ból. Organizm przechodzi w stronę automatyczną, jest jak najsilniejszy i gotów na wszystko.
Zwłaszcza od pocisków. Nathan instynktownie chwycił się za lewy bok
~Muszę to wyleczyć~Przeszło mu przez głowę. Rana bolała, ale trzeba sobie dawać jakoś radę. Ruszył do przebieralni, dopadając do drzwi. Uderzył w nią barkiem, próbując się przebić. Nie wyszło, zatem przyłożył dłoń. Zamknął oczy i się skupił.
-Flamma consumpsit-Wypowiedział zaklęcie. Dłoń zaczęła się rozpalać, gdy przepalał swoje przejście do komory. Musiał odzyskać osprzęt, nawet jeśli oznacza to ryzyko utraty eergii. Nie mógł pozwolić sobie na latanie w kubraku, a same runy były zbyt potężne.
I notatnik. Ukryty w płaszczu, był podstawą podstaw. Nie to było problemem, gdyż Nathan dałby sobie radę bez niego.
Im głębiej sięgamy do notatnika, tym potężniej. Nieumyślne użycie zaklęcia było w stanie zniszczyć okolicę i zabić użytkownika. Choć zapisane były tylko słowa i prosty rysunek, co to za żywioł...
Ktoś zafascynowany może wykonać apokalipsę. Po co tak potężne zaklęcia? Gdyż ich moc zależała od poświęconej im ilości energii. Nathan mógłby go użyć, żeby jakiś budynek stanął w płomieniach- choć i tak wymagało to runy, by nie stracić życia, byłby w stanie to zrobić.
A nowicjusz? Byłby w stanie nieświadomie spopielić swoją energią cząsteczkową. Wszak E=Mc^2. Zniszczenie materii rzucającego to dużo energii, tak na logikę.
Zatem Nathan się przepalał przez drzwi. A potem pozostanie mu jeszcze przebić się przez komory ze sprzętem...

Dobrze, myśl, Renko. Jesteś już w środku, zatem musisz działać. Jak najszybciej i jak najlepiej.
-A mówili, uważaj z magią-Mruknął. Musiał odzyskać sprzęt. Im szybciej, tym lepiej. Nie jest to jednak takie łatwe, jak mogłoby się zdawać.
Po szarpnięciu za jedną z komór, nie puściła. Cholera jasna, syk powinien naprowadzić go wcześniej na fakt, że sprzęt działa na hydraulikę
-A żeby to papież ekskomunikował-Mruknął Nate, patrząc na komorę. Mógł albo biec dalej, albo siłować się ze sprzętem. Gdyby nie agenci i ich plan na "Niuch niuch, czuję anioła w wersji szwajcarskiej"...
-Wrócę po was-Powiedział, patrząc na komory. Pobiegł w stronę drzwi, przykładając dłonie do zamka. Kończymy z bezmyśnlnością- nie powiedział nigdy nikt, bo i tak się tego nie dokona. Ponownie wypowiedział zaklęcie i ponownie zaczął przepalać zamek. CHyba, że drzwi były otwarte, wtedy otworzyłby je na miejscu. Ot, cały problem.

Jak zawsze, coś musi się spieprzyć. W tym przypadku...
Weszli zanim zdążył cokolwiek zrobić. Myśl, Renko. To nie jest trudne. Wyjście z sytuacji na pewno jakoś się znajdzie.
-Po co uciekać się od razu do agresji?-Zapytał Nathan, unosząc delikatnie dłonie. Czuł plecami drzwi, a to dawało teoretycznie szansę ucieczki, ale wtedy, jest na muszce. Plus zmęczenie... Nie da rady uciec. Koncentracja też była problematyczna. Szlag by to.
-Nie uczyniłem wam jakiejkolwiek krzywdy. Jedynie zrobiłem to samo, co zrobiłby każdy.- Powiedział. Napierał delikatnie na drzwi, sprawdzając jak wiele wytrzymają, niż się wywrócą. Był gotowy je pchnąć, ale na razie czekał na rozwój

-Niech nie ignoruje. Sprawiedliwość powinna być dostosowana do wszystkich-Powiedział Nathan, podnosząc ręce. Nieudana ucieczka? Nie do końca. Już mniej więcej trochę znał okolicę.
-Oddaję się zatem w ręce władzy.-Dodał. Pozwolił się zaobrączkować z lekkim uśmieszkiem na ustach. Każda możliwość, to doświadczenie. Usiłowanie zabójstwa oraz ucieczki to nie takie złe rzeczy, wiecie? Lepsze niż morderstwo lub zabójstwo z premedytacją. Był z resztą spokojny, kiedyś nadarzy się okazja do ucieczki.
A przynajmniej, był cierpliwy. Więc mógł być o to spokojny.

Krok w tył. Silne uderzenie plecami, drzwi ustępują. Ćwierć obrotu, wykorzystanie nogi w tyle, bieg w przód. Szybkie procesy decyzyjne zachodzące w głowie Nathana wymagały działa na intuicję, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego położenie. Ostatecznie, odpuszczenie sprzętu nie było za bardzo możliwe w jego przypadku. Ale czy przywiązanie do przedmiotów także ma sens?
Któż to wie.
Tak czy siak, widząc drzwi z boku i wiedząc, że zaraz wypadną w jego stronę agenci, zaczął biec slalomem, w celu uniknięcia ewentualnego strzału. Dopadł drzwi i uderzył barkiem z rozpędu.
Od dziś, każdy transport będzie monitorowany. Jako rzekł Renko, nie odpuści. Będzie zmuszony do tego, by zorientować się, gdzie wywiozą jego rzeczy.
A raczej nie sądził, by trwały długi czas w środku. Przeczuwał, że je zabiorą. Pytanie, gdzie?