Yankee Stadium

Właściwie można było się aż zacząć zastanawiać czemu złoczyńcy zawsze wybierają takie imprezy. Nie są fanami drużyn? Nie lubią sportu? Gdyby nie naglący czas, pewno Barry by się zaczął nad tym zastanawiać jakoś dokładniej. Widząc ładunek, bliski był przeklęciu wszystkich dyscyplin sportowych razem wziętych. Łącznie z bieganiem. Wziął głęboki wdech, podchodząc bliżej bomby i spojrzał na trzy możliwe warianty kolorystyczne. Właśnie tego nienawidził całym swoim sercem. Nie mógł połączyć się z SHIELD, nie mógł próbować rozbroic tej bomby zdalnie. Nie był saperem, a zdecydowanie nie chciał aby to wszystko wybuchło mu w rękach. Poruszył się błyskawicznie, zerkając na bombę pod każdym możliwym kontem. Musiał więc ryzykować. Nie tylko swoim życiem, ale przede wszystkim ludzi, którzy siedzieli na trybunach jak gdyby nigdy nic. A mógł pójść w sport i zostać najlepszym biegaczem na świecie zamiast w łapanie przestępców. Problem w tym, że wtedy nie bylby kompletny. Czegoś by mu brakowało.
- No dobra. Zobaczmy co się stanie jak zrobię tak. - Szepnal do siebie, łapiąc żółty kabel. Nie lubił żółtego koloru. Zdecydowanie.
Przez chwilę jeszcze rozważał za i przeciw. Przez myśl przeleciało mu, że obiecał Adrielowi unikanie takich sytuacji. Nie miało to jednak teraz znaczenia. Ktoś mógł umrzeć.
Z mocno bijącym sercem, zbyt mocno nawet jak na swoje własne serce, Barry wyciągnął zaraz kabel. Podczas swojej pracy w policji, nauczył się ze zwykle wybucha zielony kabel, dlatego też postawił na żółty ostatecznie. Pozostało tylko liczyć na to, że trafił.

To ma sens! Pewno zazdroscili tym, którzy jednak byli sportowcami. To też wyjaśnia ataki podczas koncertów. Nie każdy może śpiewać, a złoczyńcy lubili się mścić na wszystkich za swoje zranione uczucia i wybujałe ambicje. Nie zwracał uwagi na oczywisty fakt, że ktoś mógłby się nim zainteresować. Wiedział że takie miejsca mają swoją ochronę, ale nie mógł skupić się na ochroniarzach. Nie teraz kiedy wszystko mogło wylecieć w powietrze szybciej niż Flash jest w stanie biegać. Nie istniała żadna szansa na to, że zdoła wyciągnąć chociaż część cywili. Wszystko więc zależało od tego czy będzie mieć szczęście i najwidoczniej je miał.
Niemal czuł jakby miał stan przedzawałowy. Jego serce niemal stanęło kiedy zobaczył jak licznik gaśnie, zostawiając wszystkich tych ludzi przy życiu. Teraz mógł przeanalizować sytuację. Kiedy biegł, zauważył wyładowania. Może...mógłby nad nimi próbować nauczyć się panować? To zawsze mogło się jakoś przydać, a skoro żył...mogl próbować. Spojrzał na ochroniarza, zanim zaczął biec w stronę podanej mullokalizacji. Miał nadzieję, że czarodziejka miała tyle szczęścia co on. Nie słyszał co prawda wybuchu ani nie widział aby coś gdzieś wybuchło, ale przecież nie mógł mieć pewności, a należało się upewnić że wszystko w porządku ze sojusznikiem. Później chyba powinien zameldować SHIELD o tym co się tutaj wydarzyło. Powinni wiedzieć. Zresztą musieli, takie już były wymogi wobec agentów. Najpierw jednak pobiegł w stronę lokacji podanej przez czarodziejkę, mając nadzieję że po drodze nic mu nie wypadnie z superbohaterskiego zamieszania.

Tym razem los okazał się łaskawy i już nic więcej nie stanęło na przeszkodzie speedstera. Co prawda ochroniarz pewnie chciałby, aby zamaskowany saper/zamachowiec został na miejscu do przyjazdu policji, ale nie miał wpływu na Flasha, który już mknął w kierunku stacji metra.

Flash - Z/T