Wieża Eiffla w Paryżu

Drugi poziom wieży Eiffla który zaczyna się na wysokości 115 metrów posiadał chyba najbardziej widowiskowe punkty widokowe ale i najbardziej ekskluzywną restauracje serwującą znakomite dania mogące rozkoszować podniebienie każdego kto już rozkoszuje się widokami. To właśnie tutaj postanowiono zorganizować bal charytatywny z którego pieniądze przeznaczone zostaną na biedne dzieci w południowej Afryce. Rozmach z jakim zorganizowano imprezę był naprawdę zdumiewający bo całe piętro przeznaczone było na szwedzki stół i krążących wokół kelnerów z drinkami a dodatkowe piętro przeznaczono na taras widokowy dla zaproszonych gości. Prywatny sektor był strzeżony przez ochronę i nikt kto nie miał pozwolenia na wejście nie mógł ponapawać się widokami akurat z tego miejsca. Na szczęście pewna gwiazda muzyki która dość aktywnie udziela się charytatywnie otrzymała uroczyste zaproszenie na bal i postanowiła z niego jak najbardziej skorzystać!
Pied zastanawiała się czy nie zabrać ze sobą nowo poznanej przyjaciółki aby pokazać jej uroki takich miejsc ale chyba wolała jej nie przeszkadzać w poszukiwaniu wraz z mistrzem sztuk magicznych mężczyzny który to pachniał złą energią. Czy jakoś tak? No na pewno by nie przeszkadzać jej w poszukiwaniach niedawno spotkanego przystojniaka z kawiarenki który nie należał do zwyczajnych. Nie przeszkadzało jej jednak to że w ostateczności szła sama bo zawsze lubiła zagadywać i poznawać innych ludzi nawet jeśli na takich balach pojawiali się zbytnio poważni goście. No ale nigdy nie jesteś pewien co może cie spotkać więc pełna zapału i optymizmu postanowiła udać się na miejsce zapisane w zaproszeniu i pokręcić się chwilę po towarzystwie jednocześnie także przeznaczając pieniądze na najważniejszy cel czyli dzieci w Afryce!
Była to zresztą idealna okazja dla sprezentowania nowej sukienki która wyróżniała się na tle innych kreacji. Beżowe trzewiki, białe rajstopy i do tego oszałamiająca sukienka składająca się z fioletowego topu z pomarańczowymi kwiatami przypominającymi gerbery oraz spódnicą składającą się z wielu pasm materiałów w kolorach fioletowym, pomarańczowym i beżowym. Ich ilość wystarczała aby zakrywać co trzeba a jednocześnie nadawała jej wyglądu ogona Feniksa. Z powodu chłodnych wieczorów jeszcze narzuciła na siebie pomarańczowe polerko i gotowa była spędzić czas na przyjęciu. A z racji późnego zaczęcia mogła podziwiać także w rytm przyjemnej melodii w tle krajobraz wieczornego Paryża który prezentował się za barierkami.

Wycieczki do Europy były dla Striker'a czymś niezwykle ekscytującym. Bardzo rzadko mu się one zdarzały. Nie wiedział, jak jego matka to robiła, ale od czasu do czasu udawało się jej załatwić mu taki wypad z jakiejś okazji. Właściwie to nie ważne, jak to robiła. Ważne, że jej się udawało. I choć po Brandonie nie było widać nic to w głębi się cieszył, że mógł odwiedzić Paryż.
Niewiele wiedział o Europie. Przed podróżą poczytał trochę o Francji, kraju, do którego się wybierał. Kraj miłości. Podobało mu się to określenie. Tak samo ciekawie brzmiała cała ta wieża Eiffla, na której miał się odbyć bal. Chłopak zdecydowanie nie mógł się doczekać. Najgorszym etapem była podróż samolotem. Nie lubił latać, a do tego lot do Francji był zdecydowanie za długi. Nic więc dziwnego, że w samolocie postanowił się po prostu zdrzemnąć. Dzięki temu czas zleciał o wiele szybciej.
Czas, który miał przed balem zleciał na przygotowaniach. Dostanie się do pokoju w hotelu, rozpakowanie walizki, rozgoszczenie się, przebranie w odpowiedni strój, jakim był biały garnitur. I oczywiście długa rozmowa telefoniczna z matką, która jak zwykle go wypytywała o milion rzeczy. Na koniec chłopak obiecał zrobić zdjęcia i jej przesłać po czym powiedział, że musi już się zbierać.
Wieża była niesamowita. Piętro zarezerwowane na bal również wyglądało wspaniale. Wszystko pełne przepychu i wyraźnie zorganizowane dla bogatych. Jedzenie, drinki, muzyka. Brandon dawno nie był na tego rodzaju imprezie, ale to też dlatego, że wydawały mu się często zbyt sztywne. Rzadko więc na nich bywał. Teraz jednak miał coś, co sprawiało, że impreza nie była taka sztywna. Piękne widoki na Paryż z piętnastego piętra wieży Eiffla, które miał zamiar podziwiać.
Ze szklanką napoju - nie chcieli dać mu alkoholu - Striker przeniósł się na taras widokowy, na którym było już kilka osób, podziwiających miasto wieczorem. Same znane osobistości zapewne, z których on kojarzył zaledwie część, a i to w większości z widzenia. Nie był zbytnio obeznany z europejskimi gwiazdami. Teraz tylko musiał jakoś wytrzymać do końca, będąc miłym dla wszystkich. Potrafił być miły kiedy trzeba.

Miała już okazję kilka razy odwiedzić Francję w tym i sam Paryż ale nigdy nie znudziło jej się to miasto. Za każdym razem podróże odczuwała jako ekscytujące a każde miejsce na Ziemi wydawało jej się równie fascynujące. Dodatkowym elementem zapewniającym coś innego w każdej lokalizacji byli ludzie. Owszem miała przyjaciół w konkretnych miastach i mogła ich odwiedzać ale i tak zawsze można było spotkać kogoś nowego a już na pewno w tak ogromnych miastach jakimi były stolice. A skoro umiała mówić po francusku to tym bardziej komfortowo czuła się w tym kraju nawet jeśli jej francuski był głównie nastawiony na Kanadę.
Teraz jednak cieszyła się czasem spędzonym na charytatywnych celach i podziwianiu ładnych krajobrazów. Ale bardziej interesowali ją ludzie więc po chwili obserwowania panoramy odwróciła się do zebranych szukając wzrokiem potencjalnego rozmówcy albo nawet kilku jeśli ciekawie by się złożyło zauważyć kilka interesujących ją osób. A jej wymagania nie były akurat aż tak wygórowane. Na przyjęciach wręcz się mocniej obniżały ale to nic! Po ostatnim spotkaniu czarodziejki jakoś miała już i tak dużo wrażeń i nie przeszkadzałoby jej coś… spokojniejszego. O ile przy Piper można mówić o spokojniejszej rozmowie skoro sama była energiczna.
W tłumie osób w garniturach i smokingach gdzie większość stanowiła ekscentryków po czterdziestce (aż dziw że nie ma tu Starka) wyłapała jakąś młodą twarz. Przykuł też jej uwagę biały strój bo niestety mało ludzi decydowało się na biel mogącą się ubrudzić a przecież wyglądającą tak ślicznie! Od razu podeszła do mężczyzny zapatrzonego w przestrzeń za barierkami.
- Bardzo pięknie, prawda? – spytała po angielsku ale zaraz się zreflektowała że przecież towarzysz wcale nie musi mówić po angielsku i chyba nawet wypada wpierw się powitać. – Bonsoir! Je m'appelle Piper. – przedstawiła się i lekko dygnęła zastanawiając się czy gdzieś jej nie mignęła kiedyś jego twarz.

W tłumie osób, które przybyły na ten bal, Striker wyróżniał się nie tylko swoim wiekiem czy ubiorem. Owszem, ta dwa punkty już sprawiały, że ciężko było go przeoczyć. Wśród powszechnej czerni jego biel się wyróżniała. Biały wydawał mu się luźniejszym kolorem. No i oczywiście był pewien, że większość osób będzie w czarnych garniturach, a on przecież uwielbiał zwracać na siebie uwagę. Łatwo więc było go zauważyć dzięki jego ubiorowi.
Wiek aż tak go nie wyróżniał, bo było trochę młodych osób, ale te również szło wyłapać w grupie obecnej na imprezie. Było jednak coś jeszcze co sprawiało, że rzucał się w oczy. W końcu nie każdy osiemnastolatek miał białe pasmo włosów, przechodzące od przodu fryzury, przez górę i zahaczające kawałek o tył głowy. To było nie było nawet siwe, jak u starszych osób. Było idealnie białe. Jakby ktoś go zafarbował białą farbą lecz był to naturalny kolor. Do tego blizna na oku, która wyglądała jak piorun. Jego cechy charakterystyczne, dzięki którym ludzie go rozpoznawali.
Podziwiając widoki, jakie miał przed sobą, Brandon w pewnym momencie usłyszał tuż obok siebie głos, który najpewniej był skierowany do niego. Dlatego też obrócił głowę, by spojrzeć na dziewczynę, która się do niego zwróciła. Nie zdążył nawet buzi otworzyć kiedy ta ponownie się odezwała, tym razem po francusku.
- Brandon. Zostańmy może przy angielskim skoro go znasz. - odparł z delikatnym uśmiechem, pamiętając, by być miłym. W takim miejscu musiał pamiętać o panujących zwyczajach i uprzejmości. Dupka mógł zgrywać gdzie indziej.
- Prawda, pięknie. Bardzo rzadko mam okazję wybrać się do Europy, więc korzystam z widoków. Już mam nawet trochę zdjęć. - zgodził się z nieznajomą, przy okazji dodając co nieco od siebie, by nie wyszło, że próbuje ją spławić.

Podchodząc musiała zajść od drugiej strony w pierwszej chwili nie zauważając ekscentrycznego pasemka które jednak od razu jej się spodobało. Wyglądało naprawdę ślicznie na ciemnych włosach przez kontrast jaki tworzyło i nawet przez głowę nie przeszło jej że nie jest to jedynie swawolny zabieg w celu oryginalniejszego wyglądu. Sama lubiła się wyróżniać i eksperymentować zarówno z uczesaniem jak i kolorami! I o ile nietuzinkowe pasemko mogło być całkiem przyjemne tak blizn raczej ludzie nie robią sobie dla mody. No chyba że jesteś fanem Popka! Nawet jeśli kształt był niecodzienny to dla innych mógł być nawet oszpeceniem dla twarzy jednak jej tam ani trochę nie przeszkadzał. Nawet podsycał jej ciekawość ale powstrzymała się przed spytaniem o to wprost. W końcu dopiero się poznali i chyba nie wypada? Bo nawet jeśli Pie nie zawsze umiała się wstrzymać i postępować zgodnie ze sztywnymi manierami to miała jakieś moralne opory przed niemiłym komentarzem mogącym zrazić jej rozmówce. Potrafiła być szczera i nie zdawać sobie sprawy z pewnych zasad w konkretnej kulturze ale i nie była perfidna by naumyślnie zniechęcać do siebie ludzi. A jeśli ktoś chciał zniechęcić ją… Cóż czasami mogła być nawet na tyle uparta by się i tak nie zrażać! Tym jednak razem rozmówca nie zbył jej a nawet się przedstawił co uznała za aprobatę dla dalszej rozmowy.
Angielski na pewno był bardziej uniwersalnym językiem aniżeli francuski ale od razu rzucił jej się akcent który nie pasował do Wysp Brytyjskich a jego dalsze słowa upewniły go że w ogóle nie jest z Europy. Jeśli tak jak przypuszczała był z Ameryki to byłoby to naprawdę niesamowite zrządzenie losu że będąc z jednego kraju spotkali się dopiero poza nim. Przy okazji starała się sobie przypomnieć czy może gdzieś go wcześniej nie widziała. To był bankiet dla bogatych i wpływowych ale i sławnych osób. Miała nawet wrażenie że gdzieś jej ktoś podobny mignął ale za nic nie mogła skojarzyć twarzy czy imienia. Nie było to jednak nic strasznego bo a nuż może będzie jeszcze okazja i tego się dowiedzieć.
- Amerykanin? – spytała od razu zaciekawiona zostając przy angielskim. – Ale bardzo słusznie. Warto korzystać! Ja sama uwielbiam zwiedzać i miło jak ktoś inny przyjeżdża do jakiegoś miejsca i docenia jego aspekty wizualne. A Europa potrafi zachwycać i to nie tylko Paryż. Jeśli będziesz miał okazje to polecam czeską Pragę. – trochę się rozgadała ale lubiła po prostu mówić. I może nie była ekspertką od turystyki ale naprawdę ta stolica jej się spodoba. Jak każda ale tam ludzie zrobili na niej wrażenie.