Pytanie do postaci.

W rodzinę. Nieważne co się stanie ze mną, uderzenie w rodzinę czy przyjaciół, którzy są jak rodzina, zdecydowanie będzie o wiele boleśniejsze niż łamanie kości czy nawet długotrwałe tortury.

Gdybyś na jeden dzień miał/a stać się kimś innym to kim i dlaczego?

To trudne pytanie. Chciałabym...być Buckym. Tak. Wiem, że wiele wycierpiał, uważa się go za tego złego i bezdusznego, ale to wciąż mój brat. Gdybym mogła zmienić się w niego chociażby na dzień, pokazałabym, że James również ma jakieś tam uczucia. Pomogłabym mu! Już nawet nie chodzi o jego zdolności czy metalowe ramie. Poniekąd również zazdroszcze mu jeszcze większej zażyłości z naszym przyjacielem, Steve.

Kogo najbardziej nienawidzisz, dlaczego i jak chciałbyś /chciałabyś się jego pozbyć?

Nienawiść to bardzo duże słowo. Nie ma osoby, której bym nienawidził. Nikt mi nie dał powodu do nienawiści.

Co szczególnie cenisz? Jakiś przedmiot, pamiątkę?

"Życie sobie cenie... Za moich czasów, to każdy dbał o swoje i przyjaciela życie. Nie to co teraz..."
Przyjaciół? Ludzi? Chyba są cenniejsi niż cokolwiek innego. Ale jeśli ma to być konkretnie przedmiot, to karta ID Avengers należąca do ojca.


Ciastko! Karmel! ...! <- co dasz jako ostatni składnik dla stworzenia idealnego batonika?

KREW DZIEWICY! Albo w sumie jakakolwiek. To byłby ciekawy batonik. .v.

Weźmy taki banał: lecisz na bezludną wyspę i możesz wziąć ze sobą trzy rzeczy, z którymi musisz przetrwać przez miesiąc. Co bierzesz?

Spirytus, wódkę i wino. Nawalę się i prześpię ten miesiąc.

Kto jest najlepszym najemnikiem?

Oczywiście, że Ty, querida!

Jak myślicie, kto jest ze mną spokrewniony? c:

MAM NADZIEJĘ, ŻE NIE JA.

Twoja ulubiona broń to?

Informacje.

Co musiałabym zrobić, żeby nie dostać wreszcie szlabanu?

Zacząć w końcu zachowywać się jak człowiek.

Gdybyś miał/a umrzeć, to jak?

Wśród przyjaciół Nie, to oklepane...
Na pewno nie w Sześcianie! To zbyt oczywiste...
Bohaterską śmiercią Patetyczne...

- Nikt nie powstrzyma Ultrona. - chociaż głos wydobywał się z ust młodego mężczyzny, to brzmiał sztucznie i mechanicznie. Beznamiętnie ogłaszał kryzys, który ich otaczał. Kryzys, który zapoczątkowała właśnie sztuczna inteligencja stworzona przez Hanka Pyma. Zapieczętowana w tajnych sejfach Tarczy nie miała dostępu do sieci czy robotów. Prawie, bo przez atak na organizacje do pomieszczenia dostał się młody łucznik. Niby człowiek, niby nie powinno to stanowić zagrożenia. Gdyby nie nanoboty żyjące w jego organizmie. Zhakowane i przejęte przez Ultrona stały się nowym, chociaż na pewno tymczasowym domem. - To wasz koniec, Aven... - głos łucznika zamilkł. Spojrzał w dół, gdzie w pierś wbito mu strzałę. Jeden z Mścicieli chociaż prawie konający doczołgał się aż pod jego stopy i zamachnął się wbijając broń w ciało. Ale to było za mało! Jego obecne naczynie mogło się regenerować. Mogło...? Poczuł jak krew przelewa się coraz gęściej przez ranę.
- EMP, motherfucker! - warknął leżący u jego stóp blondwłosy łucznik ściskając niewielkie urządzenie w dłoni. Przerażający krzyk wyrwał się z piersi, ale nim dopadł zagrażającego go obiektowi poczuł jak znika. Całkowicie zostaje odcięty od rzeczywistości. Nanoboty zamrożone przez impuls wyłączyły także i jego zostawiając młodego łucznika, który upadł na kolana. Chwilę potem Hawkeye złapał go w ramiona.
- Wszystko będzie dobrze, synu. - powiedział blondyn czując się trochę jak Kapitan Ameryka. To było takie pocieszające, na swój sposób. A chłopak w jego ramionach chyba potrzebował jakiegoś wsparcia, moralnego chociażby. Po tym co zrobił... Po tym co się wydarzyło! A Nikolaja wiedział co zrobił i wiedział, co się stanie. Miał świadomość tego co się działo, jako bohater zawiódł. Znów nanoboty zmieniły go w potwora, nawet jeśli za sprawą Ultrona. Ale! Czas do ich ponownego restartu nie był długi... Wiedział, że on wróci. Że to wszystko zacznie się na nowo. Spojrzał na osobę, która go trzymała. Rany, chciał mu tyle powiedzieć... Tak dużo zrobić... Ale nie było czasu. Każda sekunda była na wagę złota, a jako bohater wiedział, że nie może pozwolić wygrać złu. Nawet jeśli miałoby to być kosztem jego własnego życia. Złapał za strzałę najmocniej jak mógł.
- Co ty robisz? - jego poczynania zauważył Hawkeye, ale nim go zatrzymał, rudzielec wyrwał z piersi grot, a krew mocniej rozlała się na jego ubraniu. - Nie! - natychmiast przycisnął dłoń do jego rany, ale wiedział. Sam dokładnie wiedział co musi się zdarzyć. Wiedział czemu wbił strzałę w ciało, które teraz trzymał.
Nikolaja prychnął. Powinien umierać wśród przyjaciół, w chwalebnej bitwie o dobro świata. A nie w objęciach ojca, który o tym nawet nie wie, i to jako potwór. Ktoś, kto zagroził całemu światu. Chciał coś powiedzieć, ale nie miał już sił. Wraz z utratą krwi ulatywało z niego życie... Zamknął oczy, by ostatni raz wspomnieć innych. Zorana, Ingrid, Cecil, Artis... Nawet Fury'ego czy Anie! Poczuł jak z oczu lecą mu łzy. Przeżył tyle lat i teraz... umiera. Tak po prostu. Poczuł, jak trzymający go łucznik mocniej go obejmuje. Jego ciepło było przyjemne, jego obecność choć trochę goiła ból. Goiła do ostatnich chwil, kiedy całkiem odpłynął w mrok.
Nie!
Do Walhalli.


No to... Gdybyś mógł być bogiem, to czego byś był i co byłoby twoim atrybutem?